Schobbertje

Schobbertje is een arme, eenzame weesjongen, Er is op de hele wereled maar één wezen van wie Schobbertje houdt en voor wie hij alles over heeft: Bruno, zijn hond. Bruno luistert altijd naar hem en doet nooit lelijk tegen hem. Zijn tante en de jongens uit de buurt maken hem het leven soms heel moeilijk.

Op een dag vindt Schobbertje een zilveren potlood. Het levert hem nog meer haat op van Hein en z'n vriendenclub. Ook Geurt, een oudere jongen, zit Schobbertje behoorlijk dwars.

Op de Zondagsschool hoort Schobbertje dat hij zijn vijanden moet liefhebben en vergeven. Hij vindt dit onmogelijk, maar wat de juffrouw vertelt, laat hem niet los. Hij voelt dat het niet goed met hem zit. Uiteindelijk leert Schobbertje om ook de jongens die hem zo treiteren toch te helpen en te vergeven...